Zomer 2020
Lieve lezer!
Vandaag een keer een persoonlijk bericht aan jou! Ten eerste wil ik jou en alle andere mensen die mijn blog volgen hartelijk danken voor het trouwe volgerschap en alle lieve, fijne, kritische, enthousiaste en stille reacties die ik mag ontvangen. Dankzij de lezers heeft mijn blog bestaanszin 🙂 .
Zoals je weet probeer ik minimaal 1 keer per week een nieuw artikel online te zetten. De ene keer gaat dat over opvoeding, de andere keer over mijn levensovertuigingen, soms schrijf ik voor mijn jaarfeestenserie en dan weer over vrijeschoolse achtergronden. Ik doe natuurlijk mijn uiterste best om zo goed en fijn mogelijke artikelen te schrijven. Logisch daarbij is dat het ene onderwerp je misschien meer aanspreekt dan het andere. Zie je foutjes (sorry, ik ben soms een enthousiaste sloddervos), vind je iets geweldig, heb je een vraag of wil je reageren, schroom niet!
Schrijven over opvoeden en ouderschap is gevoelig, we doen allemaal zo ons best en dat maakt ons kwetsbaar! Hoe overtuigder je van iets bent, hoe minder je te kwetsen bent, maar hoe groter de kans dat je anderen onzeker maakt. Weet dat alles wat ik schrijf uiteindelijk maar míjn zoektocht naar de waarheid is en niet dé waarheid.
Het is zomer! Door de vakantietijd die bij ons volgende week start, schijf ik de komende weken misschien even helemaal niet. Daarom vandaag geen gewoon artikel maar een zomerse nieuwsbrief met een overzichtje van miniblogs en meest gelezen artikelen van de afgelopen tijd. En natuurlijk om jou en je dierbaren een heerlijke zomertijd te wensen!
Fijn dat je er bent! ❤🍀☀️
Liefs, Eveline
Tips voor onderweg
Reizen met kinderen. Soms is dat leuk, soms niet zo leuk. Om zo snel mogelijk van A naar B te komen, halen we een hoop trucjes van stal om onze kinderen tevreden te houden. Rijden tijdens slapenstijd, zoethoudertje in de vorm van (vaak ongezond) lekkers en kinderen achter het scherm parkeren zijn drie van de meest gebruikte manieren om een ontspannen reis te hebben.
Wat te doen als je nou niet zo van het schermkijken bent en niet zo graag je kinderen altijd wil zoethouden met autodrop? Of als je kinderen zich toch gaan vervelen, of help!! je opeens in de file komt te staan?
Wij reizen veel met de auto. Wij leven gevoeld half in Oldenburg en half onderweg naar Nederland of Noord Duitsland. Om het onderweg gezellig te houden doen wij het volgende:
De tips
In de auto hebben wij altijd een stapel mini zoekboekjes mee, we hebben meerdere fijne luistercd’s en de kinderen vinden het heerlijk om te kijken naar vliegtuigen, bouwmachines en landbouwvoertuigen. Als het kijken en het luisteren op is, dan spelen we spelletjes.
– rode auto’s tellen.
– bij alles wat we zien een passend liedje zingen.
– ik zie ik zie wat jij niet ziet
– ik noem een dier en de jongens bedenken met de laatste letter een nieuw dier. Dus: olifanT – TijgeR – ReuzeschildpaD – Duif – enz.
– ik ga op reis en ik neem mee.
Andere tips:
– Magisch schrijfbord
– Een zak met vakjes die vast zit aan de stoel voor, met voor elk uur iets. Een klein cadeautje, iets te maken, spelletje, kleurboekje, bellenblaad, stickers, iets te eten, enz.
– Genoeg stopplekjes onderweg om te kunnen bewegen (springtouw of frisbee niet vergeten)
– Auto Bingo of achterbankbingo (online of in de winkel te koop)
Filetip: iets geks zoals een clownsneus meenemen. Je moet je even over de schaamte heenzetten, maar de kinderen hebben de grootste pret andere weggebruikers hallo te zeggen🤡😅
Hebben jullie goede reis- of filetips?
Leven na Corona
Ik geef het eerlijk toe, ik vind de tijd waarin we ons momenteel bevinden surrealistisch en onbegrijpelijk. Ik ga van angst naar volledig vertrouwen, van begrip naar niets meer begrijpen en van irritatie naar puur genieten.
Mijn grootste verlangen is dat we wijzer uit deze crisis komen. Ik wens mij gezonde en gelukkige kinderen (kinderen die onze gezichten mogen lezen, die geen gevaar zien in een knuffel of lijden aan een handenwas obsessie), mensen die focussen op een gezonde levensstijl en een maatschappij die weer respectvol leert omgaan met de aarde!
Natuurlijk vinden er kleine en grote rampen plaats in de wereld, maar wat zou het fijn zijn als de media ons zou helpen ons te verdiepen in het positieve, in de keuzes die we hebben, in onze kansen en onze eigen verantwoordelijkheid voor onszelf, maar ook voor de wereld om ons heen. Want wat kunnen wij doen? Natuurlijk néémt deze coronacrisis, maar bestaat er een kans dat het ons ook wat geeft?
Wat doe jij om je gezondheid te ondersteunen? Wat is voor jou Corona preventie?
Wat onthouden jouw kinderen van deze fase in hun leven?
Ga jij iets veranderen in je manier van leven in of na deze crisis?
Achter dit masker glimlach ik, lachen is hopeloos besmettelijk…ik hoop dat die positiviteit viraal mag gaan!
In dit artikel schreef ik over homescholing en thuiszijn in tijden van Corona.
Wat doe jij kinderachtig!
Doet jouw kind dit ook wel eens?
- te wild rondrennen
- veel te vies worden
- van de eetstoel afzakken/op tafel dweilen
- een net gevuld glas omgooien
- op de muur tekenen
- kleren verkeerdom aantrekken
- op de grond liggen als een driftkikkertje
– veel te lang praten over plas en poep Irritant he! Ja voor ons ouders misschien soms wel eens, maar voor het kind heel normaal. Kinderen horen namelijk zich kinderlijk te gedragen. Geen reden om daar boos op te worden, nerveus van te worden of te dreigen dat het moet ophouden. Als wij nabootsingswaardig leven, de kinderen liefdevol begeleiden en leren hoe het wel moet én de kinderen de ruimte geven zich als kind te gedragen, dan komt het hélemaal goed, echt waar! 👍😍🍀 ❤️ Schenk je kinderen je onvoorwaardelijke liefde, jouw ondanks-alles-altijd-liefde. Die liefde geeft je kind veiligheid, zelfvertrouwen en een bron van kracht om uit te putten voor alle uitdagingen die het op zijn/haar levenspad tegen komt. ❤️
– vragen of die meneer met een dikke buik ook zwanger is
– niet alleen in bed willen inslapen
– wegkijken als je iets serieus wil zeggen
– hard lachen om stomme grapjes
– wiebelen, wiebelen, wiebelen
– knijpen, slaan of bijten
– geen hand willen geven aan een vreemde
– iemand aanstaren die in een rolstoel zit
– hysterisch doen als het eigenlijk moe is
– overal een spoor van chaos achterlaten
– tijdens het opruimen weer gaan spelen
– niet willen dat jij weggaat
– vergeten om naar de wc te gaan
– speelgoed afpakken van anderen
– huilen of boos worden als het een spel verliest of
– ondanks belofte op te passen toch per ongeluk een gat in die mooie jurk maken?
Moeten we altijd beter?
Wie heeft nog nooit het gevoel gehad onder optimaliseringsdruk te staan? We zullen het allemaal kennen; dat gevoel dat er altijd iets beter kan. Gaat het niet over ons te verbeteren uiterlijk of over onze carrièremogelijkheden, dan is het wel in de opvoeding van onze kinderen.
Een cursus hier en een onderzoek daar. We hebben zoveel mogelijkheden ons te ontwikkelen, altijd beter te willen worden, dat de lichtvoetigheid in de opvoeding en het vertrouwen in onze kinderen soms ver te zoeken is. Daarmee worden onze kinderen, gelijk aan onze economie: optimaliseringsprojecten. We proberen kinderen passend te maken zoals het volgens de theorie hoort. Lukt dat niet dan maken we ons direct zorgen over onze vaardigheden als ouder of zijn we bang dat er iets mis is met ons kind. Maar zo is het in het werkelijke leven niet. We zijn geen robots, we zijn mensen en allemaal uniek! En dat is maar goed ook. Stel je voor hoe ingewikkeld het leven zou worden als iedereen een wiskundig genie zou zijn 😅. Kinderen altijd maar ophemelen door ze bij alles te vertellen hoe perfect ze zijn, legt een enorme druk op kinderen waardoor ze altijd het gevoel in zich dragen, dat perfecte te moeten bewijzen: de succesvolste YouTube-ster te moeten worden, de moderne van Gogh of Einstein. En andersom ervaren zoveel kinderen op school en thuis dat ze juist niet goed genoeg zijn. Ouders zitten bovenop elke ontwikkelingsstap en op school worden ze aan de lopende band getest op vaardigheden die ze nooit nodig zullen hebben voor de ontwikkeling van hun talenten. Kinderen krijgen te pas en te onpas etiketten, passen niet volgens de norm en ontwikkelen negatieve gevoelens over zichzelf. Laten we onze kinderen wat druk wegnemen. Geef ze tijd zich kleurrijk te ontwikkelen. Geef ze vertrouwen in hun unieke zijn. We hoeven niet perfect te zijn. Gewoon is toch perfect genoeg? En misschien nog wel de beste tip: opvoeding is zelfopvoeding: Laten we onze kinderen voorleven dat tevreden zijn met wat is, pas echt voldoening geeft! ❤️
Uniek
Afscheid en een nieuw begin
Vandaag was een dag van afscheid nemen in de Waldkindergarten van onze jongens. De kinderen voerden traditiegetrouw het Doornroosjespel op (mijn mooie zoon was, jawel, de prins!) en we namen ceremonieel afscheid van de kinderen die na de zomer naar de ‘grote’ school gaan (1ste klas/groep 3).
Mijn middelste zoon is nu 6,5 jaar oud en schoolrijp! Hij kijkt met spanning en vol goede moed uit om naar de 1e klas van de vrijeschool te mogen gaan en met vandaag is hij nu een stuk dichterbij gekomen.
Alle schoolkinderen kregen een bloemenkrans op, hoorden een mooi verhaal en ontvingen een prachtige stapel met schatten. Een zelfgemaakt weefwerkje, een map vol tekeningen en schilderingen, een traditionele Duitse Schultüte, een album met de ontwikkeling in fotobeelden en geschreven tekst voor de ouders, een, door mijn zoon zelfgemaakte touwladder en een toverzakje met een ‘moed‘steen die mag helpen de grote stap naar de grote school te nemen.
Dit is een van de redenen waarom ik voor de vrijeschool kies. Zo liefdevol, kleurrijk, bezield en verzorgd, krijg je dat bij mijn weten alleen hier 💕.
Na drie prachtige jaren zich te mogen ontwikkelen op deze plek, is het nu tijd verder te gaan. Mijn zoon neemt afscheid van de dagelijkse tijd in de rijke omgeving van het bos, de velden, het kabbelende beekje, de wensboom, de dieren, de klimbomen, de boer en zijn machines en de elementen.
Mijn schoolkind werd glunderend van trots, door zijn twee geliefde ‘Erzieher’ over de brug uit het bos gedragen in de armen van mij en mijn man. Wat een rijke tijd is dat geweest in onze bosschool! We verheugen ons op een nieuw begin!
Ik ben een trotse en dankbare mama! 🍀
Liedjes
🇳🇱🎶
Ik loop en loop verder, wijd wordt mijn wereld
oorsprong en doel tegelijk.
Mijn weg loopt langs paden in grote spiralen,
al zingend dez’ oeroude wijs.
(https://youtu.be/QYunuGebT6I)
🇬🇧🎶
Over the mountains and over the water,
Crossing the land as we sing.
While walkong our own way we meet everybody,
And see what the future will bring.
(https://youtu.be/D9zTS0qDNto)
🇩🇪🎶
Ich lauf’ immer weiter entdecke die Erde,
Ursprung und Ziel zugleich.
Ich folde den Pfaden in großen Spiralen
gespannt was die Zukunft mir bringt.
(https://youtu.be/5UlRXeAJGOc)
De meest gelezen artikelen
Twee jaar geleden begon in voorzichtig met dit blog. Intussen is veel moois ontstaan, veel nieuwe contacten, samenwerkingen, eindeloos veel inspiratie en wel 20.000 volgers bij de verschillende kanalen! Wat heel geweldig en spannend is, is als er artikelen op social media 'viraal' gaan.
Zo lazen minimaal 250.000 mensen via Everyday Mommyday het prachtige gedicht 'Vertel het zaadje niet' van Esther Nieukerken, dat voor veel mensen de essentie van ouderschap en leraarschap raakt. Heel leuk dat door mijn bereik, haar gedicht opeens onder de aandacht kwam en door de gevoelige snaar die zij raakte opeens heel veel nieuwe mensen mijn blog wisten te vinden. Win-Win!
De berichten waarmee ik op een toegankelijke manier wilde schrijven over antroposofie, vrijeschool en de jaarfeesten zijn ook veel gelezen, positief ontvangen en gedeeld. Net als de podcast die ik erover opnam. Een gesprekkenserie voor die podcast moest wegens Corona even de vriezer in.
Corona zorgde aan de andere kant voor veel wind in de digitale zeilen. Opeens stormde het abonnees op mijn YouTubekanaal en was Corona ook de aanleiding voor het viraal gaan van mijn tips voor thuis. Ik begreep zelfs dat een hoop vrijescholen dit artikel de (kleuter)ouders hebben doen toekomen. Hoe leuk!
Deze twee spannende en ietwat controversiële artikelen over De vrijheid van meningsuiting omtrent vaccinaties en Alarm! Het gaat niet goed met onze kinderen, worden ook nog steeds met regelmaat gedeeld en gelezen.
En weet je wat me nou het meest nieuwsgierig maakt? Wat jou het meest interesseerde, raakte of inspireerde? Wat vond jij mijn beste blog?
Fijne zomer!
Op onze jaartafel (zie titelbeeld) is het zomer geworden. Die tafel laat ik twee maanden heerlijk verstoffen, want wij zijn buiten. Een paar weken lang gaan we genieten van een digitale pauze, familie, vrienden, wij als gezin samen, leuke uitjes, rustige dagen, cultuur, natuur en hopelijk heerlijk veel naar het strand. Ik hou van het strand, van de geluiden, de rust en geniet van de kinderen die eindeloos plezier hebben met het zand en het water.
- In de zee zwemmen
- Een schaap knuffelen
- Een ijsje eten
- Een boek lezen
- Een vroege ochtend wandeling maken met het hele gezin
- Fietsen langs een rivier
- Picknicken in de tuin
- Stokbrood maken boven een kampvuurtje
- Slapen in de tent bij iemand in de tuin
- Een hut maken in het bos
- Samen naar de sterren kijken
- Verzamel schelpen op het strand met een gaatje erin en maak een zomerketting
Komende week gaan we met ons gezin de lijst verder aanvullen.
De zee heeft in mijn leven meerdere keren een belangrijke rol gespeeld. Ik verloor in de zee mijn moeder en vond in dezelfde zee de liefde van mijn leven. Lees mijn verhaal hier.
Ik hoop dat je veel leesplezier hebt gehad en nieuwe inspiratie hebt kunnen opdoen.
Heerlijke, lange, ontspannen, vrolijke, zomerse dagen gewenst! ☀️💙