High sensitive & Strong-willed

Hooggevoelig en met een grote wilskracht.

Steeds vaker hoor ik deze term om mij heen en steeds vaker hoor ik ouders die met vragen rondlopen over hun kind dat zo gevoelig is, maar aan de andere kant bijna onhandelbaar vanwege de 'sterke wil'.

Het is een thema waar ik met mijn psychologie- en juffenverleden interesse in heb, maar ook zo mijn vragen over heb. Want hebben deze hoog sensitieve kinderen werkelijk zo’n sterke wilskracht of is er iets anders aan de hand? Ik zou durven zeggen dat ik zelf ook zo'n sterk en toch zeer gevoelig 'kind' ben en deel graag mijn gedacht hier met je.

Hoog sensitief

Elk kind wordt heel gevoelig geboren. Gelukkig maar, want zo hoort het ook. Maar met het groter worden neemt de gevoeligheid een beetje af, we raken een beetje gewend aan de dingen die we in het leven tegenkomen en we leren ons meer in onszelf te verankeren. Met een jaar of 7 zijn we niet meer dat 'alles in ons opnemende open boek', we zijn niet meer volledig beïnvloedbaar van buitenaf; we komen aan in ons lijf en het boek kan af en toe ook even dicht. Zijn we in balans dan is er een harmonisch in- en uitademen van in ons zelf zijn en naar buiten toe gericht; van spanning en ontspanning.

Gevoelig zijn voor dat wat van buiten naar binnen komt, kan je mooi vanuit het 4-ledig, antroposofisch mensbeeld betrachten. Luister voor die 4-ledigheid mijn podcast Antroposofie voor beginners.

Gevoeligheden

1. Irritaties voor labeltjes in een trui of irritatie voor aanrakingen zijn voorbeelden van gevoeligheden op lichamelijk gebied (het tastbare lijf).

2. Allergieën voor bijvoorbeeld levensmiddelen zijn gevoeligheden op het gebied van het etherlichaam (het ‘levende’ lijf’).

3. Last van prikkelingen op het gebied van licht, geluid, kleur, stemming en drukte, zijn gevoeligheden op het gebied van astraallichaam (het lijf van je stemming, geheugen, instinct)

4. En mensen die erg veel meedeinen op de mening van de ander en het moeilijk vinden hun eigen koers te varen, hebben een gevoelig IK (de kapitein op jouw lijfelijke schip)

Iedereen heeft wel zijn of haar gevoeligheden voor de omgeving en dat maakt ons ook een sympathiek en empathisch mens. Sommige mensen echter zijn overgevoelig en hebben last in het dagelijkse leven van hun gevoeligheden. Dat zijn de mensen die we hoogsensitief noemen.

Sterke wilskracht

Sommige kinderen die hoog sensitief zijn, laten aan de andere kant ook een vurige kant van zichzelf zien. Natuurlijk zijn er mensen die een sterke wil hebben, die daadkrachtig in het leven staan, besluitvaardig zijn en de leiding nemen. Maar ik durf mij af te vragen of het hooggevoelige kind werkelijk een sterke wilskracht heeft. Kan het misschien zo zijn dat het kind door zo keihard op de remmen te trappen of zich vastbijt in iets en zo heel hard op de grond stampt, eigenlijk schreeuwt om hulp?

We verwachten van kinderen tegenwoordig best een hele hoop. Kinderen gaan al op jonge leeftijd naar de opvang, moeten zich al van kleins af aan in grotere groepen staande weten te houden en hebben vaak een hoop leuke activiteiten op het programma. Kinderen gaan van zwemles, naar balletles, van pretpark naar de bioscoop. Ze zijn omgeven door schreeuwerige reclames, een samenleving waar iedereen altijd haast heeft en ouders die hen met veel verbale input graag meenemen in de besluiten van het dagelijkse leven.

Als je als kind nog zo open staat voor de wereld of als je net wat meer dan andere mensen gevoelig bent voor wat er om je heen gebeurt, lijkt het me best logisch dat al die prikkels, al die keuzes, al dat meedoen op volwassen niveau effect heeft op je. Het ene kind zal zich meer in zichzelf terug trekken, is stil of huilt misschien sneller. In het dagelijks leven vinden we deze introverte kinderen ‘makkelijk’. Het extraverte kind laat juist een andere kant zien. Dat kind slaat van zich af, krijgt woedebuien of blijft driftig hangen in iets wat het wil of juist niet wil. Dit kind is niet zo aangepast als we willen en noemen we lastig. Of ook wel strong-willed.

Hoog sensitief & hard hulp roepend

Wie echt naar kinderen kijkt, ziet dat het ene kind niet makkelijk is en het andere kind moeilijk: deze kinderen vragen allebei om onze begeleiding. De zogenaamde wilskrachtige kinderen verkrampen en blijven steken in hun stampende, eisende en bokkige gedrag.
Vanuit mijn optiek zou ik durven beweren dat deze kinderen niet perse (alleen) een sterke wil hebben, maar eigenlijk hoog sensitief/hard hulp roepend zouden mogen heten. Meer nog dan andere kinderen hebben deze kinderen warmte, omhulling en veiligheid nodig en een grote mate van prikkelreductie. Juist zij hebben een grote behoefte aan een daadkrachtig iemand die met liefde, duidelijke grenzen stelt, goede keuzes maakt, het wekelijkse programma het liefst halveert en rust brengt in het ‘rokende’ hoofdje.

De kinderen die de meeste liefde nodig hebben, zullen hierom vragen op de meest ongeliefde manier.

Wat denk jij?