Kinderen: radertjes voor de economie of innovatieve mensen?

Vol trots scheppen ouders tegenover elkaar op hoe snel en geweldig hun kind al kan rollen, kan lopen of kan tellen in 3 talen. Hoe prachtig de stralende gezichten ook zijn, hoe goed ik ook die trotsheid zelf kan voelen, ik snap iets niet. Waarom is het voor ons toch zo belangrijk dat een kind iets sneller of beter kan dan een ander kind?

Het lijkt een soort diep gewortelde angst te zijn voor het missen van de boot dat onze kinderen zo vroeg mogelijk moeten beginnen met vaardigheden verwerven en zo vroeg mogelijk prestaties moeten afleveren. Maar waar is de tijd voor de ontwikkeling van elk individu? Waar is de tijd om vrij en in fantasie te mogen spelen? Waar is de rust om ook eens alleen te zijn en in geborgenheid de wereld te leren kennen? Waarom hebben we met de ontwikkeling van onze kinderen toch zoveel haast?

Ik zie een soort snelkookpan; hoe eerder een kind iets kan, hoe trotser we zijn. Hoe eerder een kind voorbereid is voor het echte leven, hoe beter. Maar waarom?

Meer dan een VMBO moet er wel inzitten

Het lijkt wel alsof we van onze kinderen, met de grootste haast, kleine economische radertjes willen maken van onze op economische groei gerichte maatschappij. De naar mijn mening te ver doorgeschoten drang naar groei, zit zelfs zo diep in ons verankerd dat het zelfs is doorgedrongen in onze opvoeding en het onderwijs.

We sturen de kinderen het liefst snel naar school. Cognitieve vakken krijgen de prioriteit, net als het leren omgaan met digitale leerbronnen en het reproduceren van kennis uit inspiratieloos lesmateriaal. We plaatsen de kinderen zo snel als het kan in hokjes van normaal of speciaal, van laagniveau of hoogniveau.

Was je als kind niet al vanaf kleins af aan onzeker, dan word je dat op z’n vroegst als de juf je zegt dat je vanwege je ADHD niet in de klas kan werken omdat je stoort of als je vader op je probeert in te praten dat iets meer dan een VMBO er wel in moet zitten wil je een beetje slagen in dit leven. Ik snap de toename van depressieve schoolkinderen en stress en burn out klachten bij volwassenen!

Economisch leren

Hoewel het beheersen van de digitale wereld al met de paplepel wordt ingegoten en digitale deskundigen juist waarschuwen voor de negatieve kanten van al die schermen, lijkt digitaal onderwijs in onderwijsland steeds belangrijker te worden.
Scholen schaffen nu het lopend schrift af, omdat het alleen maar tijd vreet en hersencapaciteit belast terwijl het in de praktijk toch niet meer gebruikt wordt. Wat een armoede!
Schaffen we binnenkort dan ook wiskunde af omdat daar uiteindelijk ook verder bijna niemand meer wat mee doet? We weten toch dat we wiskunde níet leren omdat we daar later met z’n allen zoveel gebruik van maken, maar omdat het ons analytisch denken schoolt, wat wel degelijk best bruikbaar is in de praktijk?

En waarom dit alles? Robots zijn de beste reproduceerders van kennis. Laten we onze kinderen alsjeblieft juist dat leren wat robots NIET kunnen.

Haastige spoed is zelden goed

Probeer kinderen niet in hokjes te stoppen, maar zie de kansen en talenten in vergelijking met dat wat doorsnee is. En in hemelsnaam, laten we stoppen mensen laag- of hoogopgeleid te noemen. Je voelt je bij voorbaat al minderwaardig als je niet tot de 'hoge' club hoort. Laten we kinderen zich anderswaardig voelen door ze de kans te geven zich uniek te ontplooien (kijk Pieter Derks!). Mensen zijn theoretisch of praktisch en niks is daarbij minderwaardig.

Geef kinderen tijd en laat kleine kinderen via het spelen leren! Geef ze de mogelijkheid zich goed te ontwikkelen zowel fysiek, als psychisch, als ook op motorisch vlak. Leer kinderen zélf te denken, communicatief, kunstzinnig en creatief te zijn en geef groter wordende kinderen de kans de kinderlijke nieuwsgierigheid te behouden en verder te ontwikkelen.

Want wat is uiteindelijk belangrijk om te kunnen? Strategisch denken, goed georganiseerd zijn, taakgerichtheid, doorzettingsvermogen, innovatief denken, eigenaarschap, ethiek, empathisch vermogen, het in een team kunnen werken, analytisch denken, bewustzijn voor de wereld, betrouwbaarheid, gemotiveerdheid, stressbestendigheid en flexibiliteit? En dat toch allemaal op de basis van een gezond lichaam en een gezonde ziel!

Onze taak

Ik ben erg nieuwsgierig in wat voor een toekomst wij en onze kinderen mogen gaan leven. De technologische ontwikkelingen gaan zo snel! Ik vermoed dat we nog niet eens een kwart weten, van dat wat er allemaal al mogelijk is. Fantastisch, maar ook spannend.

Als opvoeders thuis en op school de taak om onze kinderen voor te bereiden op een voor ons onbekende wereld.
Ik gun mijn kinderen de tijd en ruimte om in hun eigen tempo zichzelf en een vrij mens in deze wereld te worden. Ik duim voor mijn kinderen dat ze docenten op school zullen tegenkomen die hen handvatten zullen aanbieden voor de ontwikkeling van een rijk pakket aan vaardigheden. Ik wens mijn kinderen dat ze op die manier de gezondste, gelukkigste en succesvolste versie van zichzelf mogen worden.

Hoe bereiden jullie je kinderen voor op hun toekomst? Wat vind jij belangrijk?