De geboorte van een moeder (met kwaaltjes)

En dan ben je opeens moeder! Wat een rijkdom, verliefd kijk je naar het wondertje op je armen. Wat ligt jouw kindje er vredig bij, het lacht in zijn slaapje; de wereld is goed. Maar de wereld staat soms ook op zijn kop! In dit artikel vertel ik je over taboes na de geboorte van een kindje. Het is mijn persoonlijke verhaal met een oproep om goed voor jezelf te durven zorgen.

Opeens ben je moeder geworden. Wat komt er een hoop op je af! Alles is nieuw, alles is spannend. Hoe zou je ook alles moeten weten? Ouderschap is de enige baan waarvoor je geen opleiding doet. Vanaf de geboorte van je kind, word je in het diepe gegooid en al doende leert men. Veel dingen gaan als van nature, maar er is ook een hoop waarmee je gewoon moet leren omgaan. Misschien moet je nog leren het kindje wat jouw is toevertrouwd juist te verzorgen - het te voeden, te troosten, te verschonen, te laten slapen, te knuffelen en lief te hebben.

Bevallen - zo bijzonder en zo heftig.

Maar jij bent er ook! En je lijf heeft het flink te verduren gehad. Alle hormonen in de zwangerschap zijn een aanslag op je lijf geweest. De wisselingen zijn soms heftig, maar ook de werking van de hormonen waardoor je haar kan uitgevallen, je huid verandert, je stemming beïnvloed wordt en je botten verweken.

Misschien heb je geluk gehad en vond je de zwangerschap meevallen. Toch ontkom je niet aan de bevalling en de daaropvolgende veranderingen. Bevallen is voor mij het mooiste en heftigste wat ik ooit heb meegemaakt. Ik gun alle vrouwen, dat ze durven te vertrouwen in de natuur van de mens. Dat ze de moed hebben te vertrouwen in de kracht en de vaardigheden van hun lijf. Dat ze ondersteund worden door mensen in geboortezorg die met respect omgaan met de wil, wensen en het lichaam van de kraamvrouw.

Is het niet een wonder dat jouw lichaam in staat is een nieuw mens op de wereld te zetten; een nieuwe versie van jullie zelf?

De bevalling, hoe bijzonder ook, kan natuurlijk wel zijn sporen achterlaten. Het is voor ons persoonlijk een achtbaan aan gevoelens en ervaringen. De snel veranderende hormonen die tijdens en na de geboorte werken, kunnen je behoorlijk in de war maken. De meeste kraamvrouwen kennen de kraamtranen, maar onderschat ook niet werkelijk depressieve gevoelens. Spreek altijd uit hoe je je voelt en vraag om hulp als je je overmand voelt door wat je meemaakt! Maar ook de lichamelijke impact is niet te onderschatten.

Luistertip: Mag ik het al vertellen? Spreken over een miskraam.

Topsport

Je lichaam heeft veel te verduren gehad tijdens de geboorte. Je hebt een topsport bedreven en daardoor ben je moe. Niet gewoon moe maar MOE! En bijslapen zit er niet in want je hebt elke nacht nachtdienst en daarnaast heb je ook nog eens een lichaam dat moet herstellen.

Misschien heb je een keizersnee gehad, een knip of ben je ingescheurd. Hulpverleners zullen hun uiterste best doen om ervoor te zorgen dat alles zo goed mogelijk kan helen. Maar alle ingrepen, zijn wel aangrijpend voor jou als vrouw. Vaak duurt het even voordat alles genezen is en je bijvoorbeeld weer goed kan lopen, zitten, staan of sporten. In de eerste weken heb je nog bloedingen. In het begin zijn die heftig en met de tijd worden die steeds minder. Het bloed reinigt je lichaam en zorgt ervoor dat de wond die de placenta achterlaat goed kan helen. Direct na de bevalling voelt alles nog pijnlijk en beurs aan. Soms duurt het ook best een tijd voordat je stoelgang weer echt goed loopt en kan het flink op zich laten wachten totdat je weer echt controle hebt over je blaas. Psychisch en lichamelijk een flinke opgave.

Leestip: Wees trots dat je een maanvrouw bent!

Borstvoeding

Geef je borstvoeding dan zal je merken dat dat ook niet altijd makkelijk verloopt. Het is de beste voeding die de natuur bedacht heeft, maar je moet er wel voor werken. Je kindje moet goed leren aanhappen zodat het juist kan drinken en het goed is voor je borsten. Je tepels zijn het niet gewend dus kunnen enkele dagen tot weken pijnlijk zijn. Als de borstvoeding op gang komt en je krijgt te maken met stuwing, dan zijn je borsten gespannen en voelt het aan alsof ze kunnen exploderen als je er alleen al naar kijkt. De melk komt ook niet alleen op momenten dat het uitkomt. Als een kindje het op brullen zet, je seks hebt of gewoon als je net met de schoonfamilie aan het beschuit zit, kan de melk gaan vloeien.

Taboes

Rondom bevallen zijn nog een hoop taboes. Vaak worden dingen weggelachen, maar het is behoorlijk heftig en met schaamte verbonden als je lichaam niet helemaal doet en werkt zoals je dat gewend bent. Veel vrouwen voelen zich onhygiënisch of durven niet te spreken over ongemakken bij hun borsten en tussen de benen. De vrouw met haar lichaam mogen in deze, zeer op seks en uiterlijkheden gerichte wereld niet onderdoen voor het beeld wat van hen (en van zichzelf) wordt verwacht. Het is een taboe om iets te zeggen over pijnlijke tepels. Een stukje blote borst bij het voeden wordt soms aanstootgevend of niet passend gevonden. En het is niet sexy om te zeggen dat je een nog pijnlijke vagina hebt of een volgens de normen te bolle buik.

Wees trots op je lichaam! Ieder mens heeft een moeder die hem of haar op de wereld heeft gezet. Dat lichaam moeten we vereren in plaats van met schaamte verhullen. Wees trots op jezelf en geef duidelijk aan hoe jij je voelt en wat je nodig hebt. Men zal echt wel begrip hebben dat jij je tijd of hulp nodig hebt.

Pas op, ik moet niesen!

Ik kijk met met een heel gelukkig gevoel en ontzag terug op de drie geboortes die ik heb meegemaakt. De mooiste en heftigste ervaringen tegelijkertijd. Ik heb ook de nodige kwaaltjes gehad. Ik had een keizersnee bij mijn eerste. Bij de tweede en derde zoon ben ik behoorlijk heftig ingescheurd. Na mijn tweede zoon functioneerde 1,5 jaar lang mijn bekkenbodem spieren niet goed, waardoor ik, als ik niet oppaste in mijn broek plaste bij het niesen. De hormonen en mijn lichamelijk ongemak hebben me flink van slag gebracht, waardoor ik echt ondersteuning nodig had.

Nu ben ik moeder van drie kinderen en een ervaringsdeskundige zou ik zo zeggen. Mijn lijf is in prima staat en behalve een beetje teveel huid/buik, iets veranderde borsten en een hart vol liefde voor vier mannen, ben ik, met de hulp die ik kreeg, weer helemaal de oude.

Spreek je uit!

Schaam je niet moeders! Spreek je uit en vraag om hulp! Heb je pijn, vraag om tips en zorg dat je je lichaam genoeg tijd geeft om te genezen. Voel je je verdrietig? Huil en vraag om een arm om je heen. Ben je depressief, roep om hulp! Wordt het je te veel, laat je man je helpen of schakel vrienden of familie in. Lukt het niet met de borstvoeding? Schakel een lactatiedeskundige in. Oefen je bekkenbodemspieren tot je ze weer onder controle hebt. Is een bezoekje aan het toilet pijnlijk, ga naar de dokter en regel hulp. Kan of wil je nog geen seks, schaam je niet en zeg wat jij wilt.
Laat je partner weten hoe jij je lichamelijk en psychisch voelt, de kans dat hij helderziend is, is relatief klein 🙂