Fulltime – gedeeld – ouderschap

In mijn ideale wereld werken de ouders van kinderen allebei parttime en zijn allebei parttime thuis voor het gezin. Beide ouders zijn vol betrokken in het gezinsleven, verdienen gezamenlijk de kost en hebben allebei dezelfde carrièrekansen. 

De praktijk is echter meestal heel anders. Vaak zijn twee banen nodig om het leven en de daarbij horende wensen te kunnen betalen. Een groot deel van de week geven we de zorg van onze kinderen uit handen en om carrière te kunnen maken moeten we veel van onze privé wensen aan de kant schuiven en is een parttime baan vaak niet voldoende.
Is men wel in staat het leven te bekostigen met het salaris van 1 ouder, dan is het toch vaker de vader die aan het werk gaat en de moeder die thuis bij de kinderen blijft. Ben je alleenstaand dan is het fulltime ouderschap sowieso bijna onmogelijk.

Spijt

Men zegt weleens dat mensen die sterven het meeste spijt hebben van de tijd die ze niet met hun familie hebben doorgebracht. Niet dat hebben gedaan wat werkelijk de essentie is van het leven. Bijna zonder uitzondering zeggen mensen met een zeer intensieve carrière, dat ze met terugwerkende kracht meer tijd hadden willen hebben met het jonge gezin. Een fase die zo snel voorbij gaat en niet terugkomt.

Mijn man en mij gaat dat niet overkomen. Wij zijn daar principieel in en hebben daar gelukkig ook de mogelijkheid voor. De kinderen zijn de toekomst en het is onze taak als ouder ze op hun ontwikkelingsweg te begeleiden. Wij hebben geen kinderen gekregen om ze in de crèche te moeten brengen, omdat we liever werken of we anders 'de boot missen'.
De eerste jaren zijn mijn kinderen thuis en met hun steeds groter wordende wereld, groeit ook onze wereld weer om meer tijd aan onszelf en onze carrière te besteden.

Opofferingen en prioriteiten

Financieel hebben we het geluk dat we het zo voor elkaar krijgen. Daarbij moet ik wel toegeven dat dat ook betekent, dat we in deze fase flink wat prioriteiten moeten stellen. We kunnen niet in de duurste wijk van Amsterdam wonen, ik heb niet de nieuwste iPhone, onze vakantiebestemming is Nederland en ik snuffel graag bij de kringloop voor mooie boeken.

Het is natuurlijk best een flinke opoffering om je wereld met kleine kinderen weer zo klein te maken. Om ons heen maken de meeste ouders uit maatschappelijke gewoonte vaak een andere keuze. Vooral door moeders wordt er tegenwoordig niet vaak trots gesproken over de dagen die we thuis zijn; huismoederschap heeft iets minderwaardigs.
Natuurlijk is er lang voor gestreden om meer gelijkheid tussen mannen en vrouwen te krijgen. Ik ben een zeer grote voorstander van gelijkwaardigheid! Maar het lijkt alsof men tegenwoordig meer punten scoort met een succesvolle carrière, dan succesvol ouderschap. Werken, geld verdienen, het druk hebben, bijdragen aan onze economische groei; dat lijkt belangrijk en dat geeft aanzien.

Onze kinderen hebben ons nodig!

Maar is het niet zo dat we, als we eerlijk zijn, allemaal wel minder zouden willen rennen in die ratrace? Dat we het gevoel hebben door het leven geleefd te worden in plaats van het zelf te leven met onze dierbaren?

Willen we niet allemaal de eerste ontwikkelingsstapjes van onze kinderen als familie zien en delen? Kleine kinderen bouwen hun zelfvertrouwen op een goede hechting. Het is hun eerste levensbehoefte om bij hun ouders te zijn en van daaruit met kleine stapjes de wereld te veroveren. Kinderen willen ziek zijn en weer gezond kunnen worden in hun eigen vertrouwde omgeving. Ze worden van zichzelf al zo snel groot, we willen dat toch niet missen of versnellen?
Zelfstandigheid, sociaal gedrag en weerbaarheid leren ze met de tijd, dat hoeft wat mij betreft nog niet met 3 maanden oud in de crèche.

Persoonlijk ruimte

Natuurlijk is het heel belangrijk om ruimte voor jezelf en je partner te creëren! Kinderen gedijen natuurlijk het beste op gelukkige ouders.
Als juf heb ik vaak kunnen zien hoe belangrijk het is eigen hobby’s en een andere invulling dan alleen kinderen in het leven te hebben, zodat de focus op het grut niet te overheersend wordt.

Meningen zijn er zoveel als er mensen zijn en ik deel hier mijn mening waarvan de meeste mensen zullen zeggen: "Maar dat kan toch niet!" Ik denk dat het namelijk wel kan en ik ben benieuwd wat jullie hiervan denken.

Begrijp me goed, dit is geen persoonlijke aanval op de hardwerkende vaders en moeders, maar een oproep aan de maatschappij om dát mogelijk te makkelijk wat werkelijk belangrijk is. Ik ben hoopvol over radicale maar toegankelijke ideeën als die van Rutger Bregman. Wie gaat er met mij mee de barricaden op voor volledige gelijkheid van de ouders: gelijke carrièremogelijkheden en gelijk verdeeld ouderschap?

Meer lezen?
Alarm! Het gaat niet goed met onze kinderen.