Nacht 9 – september

Opdracht voor 28 december:

September

In september is nog duidelijk het getal 7 te horen, september was oorspronkelijk de zevende maand van het jaar.

September, een echte nazomermaand, kenmerkt zich door de overgang van de zomer naar de herfst. Eind september wordt het grote oogstfeest (in de van oudsher christelijke cultuur in Nederland ter ere van aartsengel Michael) gevierd. Het is de maand die ons uitnodigt om te reflecteren - om te kijken wat jouw oogst is. We vieren uitbundig het leven en wat de aarde ons heeft geschonken en we staan stil bij het feit dat de nachten weer langer worden dan de dagen.

Aarde droeg het in haar schoot, zonlicht bracht het rijp en groot. Zon en aarde die ons dit schenken, wij willen dankbaar aan u denken.

De twaalf maanden

"Waarom ben je dit keer gekomen, wat zoek je?" - "Ik zoek rode appels," zei Maroeschka. "Het is winter, dan groeien er geen rode appels," zei Januari. "Ik weet het," antwoordde Maroeschka bedroefd, "maar mijn zusje Holena en mijn stiefmoeder hebben me bevolen uit de bergen rode appels te halen en als ik het niet doe, dan doen ze me iets aan. Ik vraag U, zeg me, waar ik ze vinden kan!" Toen verhief Januari zich van zijn plaats en gaf zijn scepter aan een andere maand en zei: "Broeder September, ga jij op de hoogste plaats zitten!" Dat deed September en hij zwaaide de scepter over het vuur. Het vuur vlamde op, en gloeide rood, de sneeuw smolt, maar de bomen hulden zich niet in groen loof, want zodra de bladeren aan de bomen kwamen viel het ene blad na het andere er weer af. En door het gele gras woei een koude wind. Het was herfst....

Maroeschka zocht naar een appelboom. En ja, daar stond er één en hoog in zijn takken hingen rode appels. "Snel, Maroeschka, schud de boom nu, snel!" zei September. Vol vreugde schudde Maroeschke de boom en er viel één appel naar beneden. Toen schudde ze een tweede keer en er viel er nog één. "En nu vlug naar huis, Maroeschka," zei September. Maroeschka raapte de beide appels op, bedankte de maanden hartelijk en snelde blij naar huis.

Holena en haar moeder waren heel verbaasd, toen ze Maroeschka met de appels zagen komen. Snel openden ze de deur en Maroeschka gaf hen de appels. "Waar heb je die vandaan?" vroeg Holena. "Ze groeien in de bergen," zei Maroeschka en er zijn er nog veel meer." - "Waarom heb je er dan niet nog meer meegebracht?" vroeg Holena, "of heb je ze soms onderweg opgegeten?"

"Ach lief zusje, ik heb nog geen hapje gegeten! Toen ik de boom één keer schudde, viel er een appel naar beneden, toen ik nog een keer schudde een tweede, maar vaker mocht ik niet schudden. Ze riepen me toe, snel naar huis te gaan." - "Dat de duivel je hale!" vloekte Holena en wilde Maroeschka slaan. Het meisje begon bitter te wenen. Ze bad tot God haar liever tot zich te nemen, dan dat haar boze zuster en stiefmoeder haar zouden doodslaan en ze liep de keuken in. De weerbarstige Holena hield op met schelden en zij en haar moeder aten de appels op. Het leek hen wel alsof ze nog nooit zoiets lekkers hadden gegeten en ze verlangden naar meer. "Moeder, geef me een mandje," zei Holena, "ik ga zelf de bergen in om appels te halen, want dat waardeloze kind eet anders onderweg toch alles op." Vergeefs probeerde haar moeder haar van haar plan af te brengen. Holena nam een mandje, sloeg een doek om en ging de bergen in. Haar moeder stond op de drempel en keek haar nog lang na. Er lag een dik pak sneeuw en er was geen weg te bekennen. Holena zwierf door het bos en haar weerbarstigheid dreef haar verder en verder.

Toen zag ze in de verte een licht. Ze ging er op af en kwam op de top van een berg, waar een groot vuur brandde. De twaalf maanden zaten er op stenen zwijgend omheen...

Voor morgenochtend mag je eerst tijd maken voor je morgenpost. Mijn dromen zijn het meest levendig als ik zonder (kinder)wekker wakker mag worden en direct een paar steekwoorden inspreek of opschrijf. Lukt het jou om je dromen vast te houden? Je mag na het openen van de post uit de nacht ook even stilstaan bij september. Welke gouden stralen stromen in jou?

Gehoorszin

Nu een stukje verdieping over de zintuigen. Ik vertel je in onderstaand audiobericht iets over de gehoorszin. Wellicht neem je tijd om de oefening te doen voor het slapengaan.

Audiobericht:

 

Met onze oren nemen we verschillende soorten geluiden waar. We horen geluiden in onszelf, we horen dagelijkse geluiden zoals het tikken van de regen en de wind die ruist door de bomen. We horen ook muziek wat uit verschillende klanken bestaat en we horen mensen die spreken. We horen de geluidssterkte, de toonhoogte, de ‘kleur’ of stemming van dat wat we horen en de afstand tot het geluid. Doordat onze oren aan de zijkant van ons hoofd zitten, kunnen we geluiden rondom ons waarnemen.

Werkelijk luisteren is een sociale activiteit, je moet er zelf even voor stil zijn en je focus verleggen op het andere. Je ogen kunnen daarbij helpen om je gehoorsaandacht te richten. Als je naar een orkest luistert en je wil de trombone horen, dan helpt het om ook naar de trombone te kijken.

Oefeningen:

1. Luister als je in de avond in bed ligt naar de geluiden die je kan waarnemen. Luister naar wat je in jezelf hoort, luister wat dichtbij te horen is en probeer steeds verder van je vandaan te luister.
2. Ga eens in een heel drukke omgeving zitten of staan en probeer ongefilterd waar te nemen als een baby. Probeer niets met de geluiden te doen, alleen maar te luisteren.

Een goede nacht gewenst! ✨
Eveline