Ster 3

Vandaag ontvang je ster 3 van onze 12 sterrennachten. De hier bovenstaande ster mag je vandaag gaan maken. Hieronder kan je de video met tutorial bekijken. WWe gebruiken drie vellen van 22x22cm in de kleuren oranje (snijd in vier vierkantjes), rood (verkleinen to twee vierkantjes) en goudgeel (ook verkleinen to twee vierkantjes). We zijn heel benieuwd naar het eindresultaat.  ✨

De Sterrendaalders

Er was eens een arm maar vroom meisje dat wees was geworden. Met slechts een korstje brood in haar hand en wat schamele kleertjes aan haar lijfje dwaalde ze op een winterse avond rond, toen ze een droevige oude man tegenkwam. ‘Ach meisje, ik heb zo’n erge honger dat ik bijna dood ga, geef je me jouw korstje brood?’ Het meisje had medelijden. Ze twijfelde geen moment en gaf met liefde haar laatste eten weg. ‘Dankjewel’ hoorde ze de man mompelen.

Met vertrouwen in haar hart liep het meisje daarna verder. Niet veel later kwam ze een moeder met een klein, huilend kindje tegen dat het zo koud had dat het een beetje blauw zag. ‘Ach meisje, mijn lieve kindje is ziek van de kou, geef je haar jouw mutsje?’ Het meisje had medelijden. Ze twijfelde niet en stond haar warme mutsje af. De baby stopte direct met huilen en haar moeder gaf het meisje een zoentje en zei: ‘Duizendmaal dank!’

Over een kronkelend pad liep het meisje vol vertrouwen het bos in. Plotseling hoorde ze tussen de koude bomen iemand huilen. Het was een kleutertje met blote voetjes die rood en dik waren van de pijn en kou. ‘Ach meisje’, huilde het kleutertje. ‘Ik kan niet meer verder. Geef je me jouw schoentjes?’ Het meisje had medelijden met het kleine kind. Ze twijfelde geen seconde en stond haar schoentjes af. Het kleutertje keek haar met een betraand gezichtje dankbaar aan en rende toen vliegensvlug weg.

Op blote voeten, maar vol vertrouwen, stapte het meisje over de harde, koude stenen verder het donkere bos in. Toen hoorde ze in de verte iemand aankomen. Het was een meisje van haar leeftijd die bibberend van de kou naar haar toe kwam gerend. Ze had helemaal niets aan. ‘Ach meisje, ik ben zo verkleumd door de kou, geef je me jouw kleren?’ Heel even twijfelde het meisje. Maar in het bos was het zo donker, niemand zou haar zien. Dus trok ze haar hemdje en rokje uit en gaf zo haar allerlaatste aardse bezittingen weg.

Ook al had het meisje nu helemaal niets meer, toch voelde haar hartje licht. Al gauw kwam ze aan bij een open plek. Tussen de bomen door kon ze de hemel zien die bezaaid was met sterren. ‘Wat een rijkdom’, dacht het meisje. En terwijl ze genoot van al dat moois, gebeurde er iets wonderlijks. Als bij toverslag kreeg ze een nieuw hemdje aan. Een licht en warm hemdje gemaakt van het zachtste linnen. Het meisje was zo verrast, ze wist niet wat haar overkwam! Ze streelde het hemdje en waardeerde hoe prachtig het was gemaakt. Vol verwondering keek ze naar boven. Daar lachten de sterren haar toe. Maar dat was nog niet alles. Want plotseling opende de hemel zich en vielen er ontelbaar veel sterrendaalders naar beneden; zilveren daalders die blonken als sterrenlicht. Het meisje ving de daalders op en bewaarde ze zorgvuldig in haar hemdje. Nooit meer zou het meisje hoeven lijden. Nooit meer.

Groet van Aurora/Pippiluna
(Gebroeders Grimm (begin 19e eeuw), opnieuw verteld door Aurora Dobson)

Sterrenvonkje

"Naar beneden, in het ruisen van de heilige nacht,
Waar de sterren schitteren, de eeuwige ogen,
Waar pijn verzinkt in het gezang der sferen,
En de ziel rust in de schoot van de hemel."

Vertaling naar Hymnen an die Nacht van  Novalis