Epifanie
Met het laatste sterrenbeeld die ons de afgelopen nacht mocht begeleiden, is de dierenriem rond. We hebben nu voor de boeg de 13de nacht - een extra nacht, hoe zit dat precies? In de antroposofie worden 13 heilige nachten bedacht, omdat het getal 13 een diepere spirituele betekenis heeft: het overstijgt het aardse ritme van 12 en symboliseert eenheid en voltooiing. De periode begon voor ons op kerstavond en eindigt nu met Driekoningen, waarbij de 13e nacht als climax en synthese wordt gezien. Deze nacht verbindt de inzichten van de voorgaande 12 nachten en markeert de overgang naar een nieuwe spirituele cyclus. Het symboliseert de integratie van aardse en kosmische krachten, waarbij het licht en bewustzijn dat in deze periode geboren werd, doorwerkt in het nieuwe jaar.
Driekoningen
In de nacht van de geboorte van Jezus scheen er een ster boven de stal. Dit natuurfenomeen was zo bijzonder en helder dat drie koningen uit verre, oosterse landen dit fenomeen vaststelden. Lees hier mijn blog over Driekoningen. De koningen worden ook wel de wijzen uit het oosten genoemd, wijs omdat het volgens de Bijbel magiërs waren die wij nu als astrologen zouden betitelen. De drie - later genoemd Casper, Melchior en Balthasar, vernamen van de voorspelde geboorte van de Messias en besloten het kindje te gaan aanschouwen. De koningen volgden de ster, aanbaden de nieuwgeboren koning en gaven drie geschenken: goud, mirre en wierook. Het goud staat symbool voor het aardse koningsschap en het inzicht in het goddelijke, wierook voor de goddelijkheid van Jezus, de offerbereidheid en de menselijke deugd en mirre voor de verbinding van de ziel met het onsterfelijke. De komst van de drie koningen kan ook op onze persoonlijke weg helpend zijn en juist het beeld van de ster waar wij zo mee bezig waren de afgelopen dagen, past daar zo mooi bij: Volg je innerlijke ster, vind je innerlijke leiderschap en wees koning(in) over jezelf.
Afsluiting
Hiermee is na de komende nacht, het eind gekomen van deze Sophianachten. Misschien vind je dat jammer, maar misschien is het ook wel goed zo. Hopelijk is het je gelukt om aan boord te blijven van deze reis. Mocht je nou nog wat dagen gemist hebben, dan is dat geen probleem. Je kan nog een tijdje deze site bezoeken en de oefeningen afmaken, die nog afgemaakt mogen worden.
Ik zou het heel erg waarderen om een beetje feedback te horen. Hoe was het voor jou? Is alles gelukt? Wat was fijn? Kon je wat aan met de antroposofische inzichten? Hoe ga je met dingen om die je lastig vindt? Waar heb je tips voor mij? Was je vooral bezig met het lezen van alles of heb je ook de schrijfopdrachten en de vormtekeningen gedaan? Wat inspireerde je het meest? Ik hoor alles graag, dat mag via een persoonlijk berichtje. Wellicht kan je ook anderen laten weten hoe je ervaringen waren. Dat kan HIER - Dank!
Hieronder nog de laatste overdenking, in een vrije vertaling van mij naar de woorden en meditaties van Kristina Kaine. Je kan vanavond de vormtekening maken of een variatie erop met alle vormen erin verwerkt. Morgenochtend kan je nog ter afsluiting aan de slag gaan met de morgenpost uit de nacht.
Dank je wel voor je meedoen! Geniet van het resultaat, hoe klein ook en hopelijk tot volgend jaar.
Een goede nacht gewenst!
Eveline
Overdenking
Het feest van Driekoningen, dat de doop van Jezus viert, wordt op 6 januari gehouden. Het woord 'epifanie' betekent 'openbaring' of 'manifestatie'. Bij de doop van Jezus, uitgevoerd door Johannes de Doper, kwam de kosmische Christusgeest fysiek tot uiting in het lichaam van Jezus. In de vier Evangeliën, de later opgeschreven verslagen van historische gebeurtenissen, wordt dit moment zo beschreven:
Mattheüs: Jezus werd door Johannes in de Jordaan gedoopt. Toen hij uit het water kwam, openden de hemelen, en de Geest van God daalde neer als een duif. Een stem uit de hemel zei: "Dit is mijn geliefde Zoon, in wie ik vreugde vind."
Markus: Toen Jezus uit het water kwam, scheurden de hemelen open, en de Geest daalde als een duif neer. De stem zei: "Jij bent mijn geliefde Zoon, in wie ik vreugde vind."
Lucas: Tijdens het bidden na zijn doop openden de hemelen, en de Geest daalde in de vorm van een duif neer. De stem zei: "Jij bent mijn geliefde Zoon, in wie ik vreugde vind."
Johannes: Johannes getuigde dat hij de Geest als een duif zag neerdalen op Jezus. Een stem had hem verteld dat degene op wie de Geest zou blijven, degene was die met de Heilige Geest doopt.
Drie belangrijke punten komen steeds terug: de hemel opent, de Geest daalt neer als een duif, en Jezus wordt aangekondigd als de Zoon van God. De opening van de hemel zou een bijzondere gebeurtenis zijn geweest. Het woord dat Mattheüs gebruikt voor "openen" suggereert een opening in het midden van de hemel. Astronomisch gezien zouden we dit kunnen koppelen aan het centrum van de melkweg, dat soms de "Centrale Zon" wordt genoemd, een plek die onzichtbaar is voor het menselijk oog vanwege de afstand. De Geest wordt beschreven als "neerdalend als een duif". Het Griekse woord voor duif, *peristera*, betekent "ster rondom". Misschien leek het op een spiraalvormige vallende ster, afkomstig van een diep spiritueel punt in het universum. De stem die sprak, "Dit is mijn geliefde Zoon," kan worden gezien als een goddelijke erkenning. Net zoals een ouder iets van zichzelf in een kind ziet, zag God in Jezus een toppunt van schepping.
De doop markeerde het moment waarop twee aspecten samenkwamen: het spirituele en het aardse. Jezus had zich gedurende vele jaar voorbereid om een perfecte omgeving te creëren waarin de Christusgeest kon verblijven. Dit was een immense prestatie. Om dit te begrijpen, kunnen we het ons zo voorstellen: ooit waren we deel van God, verspreid over het universum om ons eigen pad te bewandelen. Uiteindelijk keren we terug. Deze reis wordt mogelijk gemaakt door liefde, in zijn meest vrije en wijze vorm.
Elke 6 januari kunnen we deze gebeurtenis opnieuw in onszelf beleven. Het herinnert ons eraan dat ons innerlijke Ik ook dat punt kan bereiken waarop de Christusgeest in ons kan verblijven. Dit proces is onze spirituele reis.