Mijn dagelijkse strijd met mijn draken

We bevinden ons momenteel in de Michaelstijd, de ultieme tijd van het jaar om onze draken eens diep in de ogen te kijken. Vol overtuiging van wat ik in de toekomst wil bereiken, waar ik wil veranderen, hoe goed ik het wil doen in de opvoeding van mijn kinderen, mijn zelfopvoeding… ik begin elke dag vol goede moed met mijn gestelde doelen en stel geregeld aan het eind van de dag vast dat mijn strijd niet zo succesvol was als in mijn verbeelding.

Met een gevoel van falen, moet ik dan toegeven dat mijn wil niet beschikt over de ijzeren ‘zwaard’ kracht waarop ik eigenlijk hoopte. Ik heb toch te vaak mijn telefoon in mijn handen gehad, ik was toch te ongeduldig naar mijn kinderen toe, ik heb niet die hamburger kunnen laten liggen, ik was te moe voor een uurtje sporten (en ben ook nog eens in de auto gestapt ipv op de fiets) en ik ben te laat naar bed gegaan vanwege nutteloos tijdverdrijf.

Ben ik te streng voor mezelf? Moet ik het leven meer zorgeloos genieten? Ik met al mijn goede voornemens... laat lekker varen! Kijk bijvoorbeeld naar mijn buurman met al zijn preken over het goede in de mens. Hij doet zo alsof hij een heilige wereldverbeteraar is, maar intussen zijn al wel twee huwelijken op de klippen gelopen, snauwt hij tegen zijn kinderen, vliegt hij de wereld over én rookt hij elke dag een pakje sigaretten. Hij is notabene arts! Dat doe ik niet hoor, dan heb ik meer moraal.

Ja oordelen kan ik wel, dat is makkelijk. Maar het is natuurlijk duidelijke dat anderen veroordelen een manier is om mezelf vrij te kunnen pleiten. En dát is de eerste stap van persoonlijke groei: zelfkennis! Dat is niet eenvoudig hoor; echt jezelf in de spiegel durven aankijken!

Stap nummer twee is het doen! Het is namelijk niet genoeg het goede te weten. Wil je verandering teweeg brengen, dan zal je ook het goede moeten dóen. Kijk om je heen, we leven in een wereld met onnoemelijk veel kennis en toch zijn we niet instaat ons weten om te zetten in daden. Te weinig daadkracht, te grote idealen, te grote focus op wat een ander zou moeten verbeteren of een te groot ander belang wat ook het beste voornemen onmogelijk maakt te doen slagen.

In de drang om verder te willen ontwikkelen, om ervoor te zorgen dat we wel stapjes vooruit maken, is het van belang dat we onze voornemens eerst specifiek maken; wat is mijn doel en is het ook echt míjn doel? Daarna is het de kunst het doel in kleine, behapbare stukjes op te delen. Niets zo ontmoedigend als een mislukt plan, niets zo aanmoedigend als een geslaagd stapje!

Een beter milieu begint niet bij 1 persoon die perfect milieuvriendelijk leeft, maar 1 miljoen mensen die dat imperfect doen.
Vaker sporten? 5 keer per week ga ik niet halen, wel 1 keer en als het die tweede keer lukt kan ik extra trots zijn!
Mijn opvoedingsidealen bereik ik als ik begin met 1 enkele gecontroleerde handeling en reflecteer. Waar op de dag is het me geluk wel met geduld een kinderlijk probleem op te lossen? Wat deed ik waardoor het slaagde? Focus op de pareltjes, want alles wat aandacht krijgt groeit.

En met het besef dat uiteindelijk de kwaliteit telt en niet de kwantiteit, ploeter ik voort en zal ik ook morgen weer moedig tegen mijn draken ten strijde trekken.

Wellicht zijn alle draken in ons leven
Uiteindelijk prinsessen
Die er in angst en beven
slechts naar haken
Ons eenmaal dapper en schoon te zien ontwaken.
Wellicht is alles wat er aan verschrikking leeft
In diepste wezen wel niets anders dan iets
Wat onze liefde nodig heeft.